Ik las laast een stukje van een onderwijsassistente die graag even iets van zich wilde aftypen. Sinds april werkt ze met veel passie en toewijding als onderwijsassistente, nadat ze jarenlang werkzaam is geweest in de kinderopvang. Tien jaar geleden was ze al zoekende naar een functie in het onderwijs, maar door privéomstandigheden heeft ze destijds gekozen voor een rol als pedagogisch medewerker. Nu ze eindelijk de stap naar het onderwijs heeft gemaakt, doet ze dit werk met volle overgave en liefde voor de kinderen. Hoewel ze haar werk met enthousiasme uitvoert, ervaart ze regelmatig dat er over haar heen wordt gelopen, en dan vooral door collega’s, niet door de kinderen. Ze is er graag voor de kinderen en wil hen zo goed mogelijk begeleiden, zowel in hun leerproces als in hun sociaal-emotionele ontwikkeling. Toch wordt ze vaak onderbroken voor administratieve taken, zoals kopieerwerk, zelfs tijdens momenten waarop ze instructies geeft of kinderen begeleidt. Dit voelt niet goed, o...