Jasper

Op de Oosterhoutse manege heb ik jaren op een paard gereden die Jasper heette. Ik weet nog toen hij op de manege kwam. Hij was niet vooruit te branden en hij durfde  je er gerust af te gooien. Maar toen hij er een tijdje stond werd hij steeds liever. Ik pakte hem toen ook weleens als we naar het bos gingen. Hij reed heerlijk in het  bos en af en toe pakte ik hem ook  in de bak. Dat ging  bij mij best aardig. Het was hard werken maar het lukte wel en ik vond hem  lekker  zitten. Vaak zat ik er niet op omdat ik er eigenlijk veel te klein voor was.  Het  was een paard dat meer voor mannen was....

Tot  die vreselijke periode op de manege. toen er  plotseling 3 paarden doodgingen waaronder mijn lievelingspony Rockey. Ik was er kapot van en ik wilde niet meer rijden. Ik liep in de stallen bij de paarden en bleef even bij Jasper staan. Cor kwam bij mij staan en zei: Ik zal voor jou een ander paard zoeken. Vind je Jasper niks? Zal ik hem voor je laten zadelen? Enne ik zal Rockey ook nooit vergeten hoor Pim."Ik liet me overhalen en stapte op Jasper. De klik was er. Ik had die les echt heerlijk gereden. Toen ik koffie  ging halen zei Cor. Als je wil , is dat vanaf nu je vaste paard. dat zag ik wel zitten. Een week later stond mijn  naam achter Jasper op de wedstrijdlijst. Die krijg je van mij zei Cor. Ga het maar proberen. Sommige mensen moesten hard lachen toen ze hoorden dat ik op Jasper mee ging doen met de wedstrijd. Die  krijg je niet eens de hoefslag op zeiden ze. Ik dacht: dat zien we wel. Ik nam een privéles bij Loes en zij legde mij haarfijn uit hoe ik Jasper een proef moest laten lopen.

Dus tijdens de wedstrijd reed ik  French en Jasper. Op Jasper haalde ik een keurige  vierde plaats met 176 punten.

Na de wedstrijd  mocht ik verder rijden totdat Dynamite weer mocht lopen. Die reed ik  toen in de lessen op Woe4nsdag bij Loes.

Die zondag ging ik met Jasper vrij rijden Succes Pim zeiden een paar mensen. Ik ging rijden. Ik stapte en draafde en reed figuren. Ook deed ik twee galopjes, links en rechts. Toen ik  boven kwam  bood Cor mij  koffie aan en toen zat ik ineens in de gevorderde les bij de beste ruiters van de manege. Ik reed op Jasper en het ging iedere keer beter. Ik deed  iedere keer mee met de wedstrijd op Jasper en de ene keer ging het voortreffelijk en de andere keer  wat minder. Een keer  werd ik derde met 179 punten. Die woensdag na die wedstrijd  reed iemand op Jasper toen hij vreselijk begon te bokken. Cor zette mij erop en zei :dit kun jij Pim. Ik klemde mijn knieën  in het zadel en zat iedere bok uit en wist hem  er doorheen te  drijven. Na zo'n bui zat hij echt heerlijk. Ik ging hem toen 3 keer per week rijden. En toen waren de bokken ineens weer verdwenen en was hij superbraaf. Een keer heb in er een vreemde attributenles op gereden en toen deed hij ook helemaal niks verkeerds. Ik ben erop blijven rijden tot het niet meer ging. Hij was die laatste  keren weer aan het bokken maar die ene laatste keer dat ik hem reed in de les zwabberde hij door de bak. Toen ben ik eraf gehaald en ik  ben er na een half jaar nog een keer mee de les ingegaan. Jasper wilde niet meer en dat respecteerde ik. Ik heb hem nog een jaar iedere week verzorgd totdat ik hoorde dat hij er niet meer was.

Jasper was echt een legende voor mij, een paard dat altijd een plekje in mijn hart heeft.