Nederland: rijk maar wel een beetje asociaal.
Meer dan 50 jaar geleden hield Robert Kennedy een speech over de gebreken van het begrip economische groei. Ongeveer vijftig jaar na de speech van Kennedy staat bredere welvaart in Nederland ter discussie. En : met Nederland gaat het heel goed. Alleen wel ten koste van toekomstige generaties en het buitenland. Want eigenlijk is de conclusie: we zijn rijk, relatief gelukkig maar vooral ontzettend asociaal. Economische groei meet geen welvaart, daar zijn de meeste weldenkende mensen het wel over eens.
Alle beperkingen van economische groei zijn bekend, maar toch worden deze nog steeds vaak gebruikt om te beoordelen hoe 'goed' het gaat met een land. Daarom wil men de brede welvaart gaan meten. Brede welvaart is een containerbegrip. Zoveel mogelijk aspecten van kwaliteit van leven op dit moment, voor toekomstige generaties en elders op de wereld worden hierin meegenomen volgens een gestandaardiseerde methode. Door de cijfers van het CBS systematisch naast elkaar te zetten, trends te duiden en te vergelijken met andere landen ontstaat wel een totaalbeeld van de welvaart. En om met het goede nieuws te beginnen: met ons gaat het goed. Eigenlijk heel erg goed. Op heel veel gebieden, zoals materiële welvaart, tevredenheid en vertrouwen scoort Nederland in de top van Europa en is er ook vaak sprake van vooruitgang.
Daar waar de problemen zijn heeft direct te maken met onze behoefte om te veel te eten (overgewicht), te veel te willen werken (gebrek aan vrije tijd) en te veel economische activiteit in een klein landje (minder natuurgebied). Dus ook daar kunnen we best wat aan doen.
Dit betekent niet dat iedereen gelukkig is, maar dat de verschillen tussen diverse groepen –hoewel ze er zeker zijn – meevallen.
Maar met de wereld en onze toekomst gaat het duidelijk minder. En voor een deel helpt dit ons in de toekomst ook: veel economisch kapitaal is een goede uitgangspositie voor de toekomst en met onze sociale verbanden zit het ook goed. Maar we gebruiken te veel natuurlijke hulpbronnen. Met ons natuurlijk kapitaal gaat het dan ook niet goed. Dat beperkt de houdbaarheid van onze welvaart in de toekomst. Daarnaast parasiteren we op de rest van de wereld: we importeren materialen die we consumeren en exporteren externe effecten zoals de uitstoot van broeikasgassen.Op langere termijn is dit niet houdbaar. Op deze manier zijn we gewoon asociaal bezig.
Daar zit volgens mij uiteindelijk de onze beperking . Het is allemaal te vrijblijvend. Bij economisch beleid is de boodschap helder: een hoger inkomen en meer werkgelegenheid zijn duidelijke richtpunten van ons beleid.
Maar wat is het beleid van onze regering ? Het gaat goed, dus ga zo door? Of is dit onhoudbaar en moeten we, zo snel mogelijk ons welbevinden hier opofferen voor onze toekomst en welvaart elders op de wereld?
We leven op te grote voet En als we een beetje nadenken moet dat wel de logische consequentie zijn: we leven nu op te grote voet. We consumeren meer dan in de toekomst houdbaar is.En daarom is het heel logisch dat we met zijn allen voor het klimaat moeten gaan betalen. Door onze huizen aan te passen, of de echte prijs van producten te betalen waarbij rekening is gehouden met vervuilende aspecten. Voor onze eigen toekomst.
Reacties
Een reactie posten